لحظات ، لحظات تاریخی آستانه ظهور است ، شیطان با تمام توان به میدان آمده است ، تا با گسترش ظلمت و تاریکی بار دیگر جهان را مسخر کند و نور هدایتگ امام زمان، همچنان در حال جذب دلهاست تا بساط ظلمت را برچیند . از یک سو ، تاریکی گناه نه تنها دلهای اکثر ساکنان کره زمین که حتی در سرزمین یاران امام زمان(عج) دلهای بسیاری را فراگرفته است ، جاذبه مادیات و غبار گناه آنچنان ارواح انسانها و حتی برخی مومنین را فراگرفته که توان دریافت و بازتاب هر نوری را از دست داده اند ، و از سوی دیگر نور انسانیت و معرفت و حقیقت و محبت و معنویت و زیبایی الهی ، جانهای بسیاری را شیفته خود کرده است حتی در سرزمین شیطان بزرگ. جنگی بزرگ میان نور و ظلمت در جریان است ، میان ابلیس و حجت حق.

دلهای بسیاری در جهان هستند که با رسیدن به بن بست مادیات مشتاقانه به دنبال نور معنویت و فطرت می گردند ، و انسانیت گمشده ی خود را جستجو می کند و به دنبال سرچشمه زلال معنویت اند تا عطش جان الهی خود را فرو نشانند . ظلمت دوری از حق و حقیقت فطرت بسیاری از انسانها را آزرده است و چشم انتظار تحولی بزرگ در جان خود و جهان هستند . تشنگی بشر به اوج رسیده .آیا هر روز در گوشه ای از جهان حتی در اروپا و آمریکا شاهد تجمعات اعتراضی در طلب عدالت و صلح نیستیم که به خشونت کشیده می شود؟ هرچند در سرزمین یاران حق ، عده ای تمایل به تاریکی یافته اند اما فرصت تجربه یک دوره دیگر تاریکی وجود ندارد ، زیرا این تجربه تلخ ممکن است به سیطره درازمدت شیاطین منجر شود ،

جهان لحظات حساسی را سپری می کند ، نفس ها در سینه حبس شده است ، ظلمت دوباره یا نور و روشنایی جاویدان؟

درگیری نور و ظلمت به شدت ادامه دارد که ناگاه نوری عظیم تابیدن می گیرد ، کاروانی از ورای تاریخ می آید و خورشید حسین(ع) بار دیگر طلوع می کند ، درخشان تر از همیشه ، نور عشق و محبت ، شیاطین را به عقب می راند ، دلها در نور حق از طلسم ابلیس رها می شوند و جانی تازه می گیرند.خداوند نور الهی خود را تمام و کمال خواهد کرد و این نیست مگر به مدد نور محبت امام حسین ع که “ان للحسین محبت مکنونه فی قلوب المومنین” . محبتی که قلب ها را شفا خواهد داد و چراغ هدایتی خواهد بود در انتخابهای بزرگ آخر.

رویش ها به سرعت آغاز می شود و بسیاری از ریزش شده ها بازمی گردند نور حسین می تابد و کسانی را دستگیری می کند و نجات می دهد که باورش برای همه سخت است ، در برابر زیبایی و جاذبه حسین(ع) افسون و جادوی شیاطین باطل می شود ، جاذبه مهر حسین(ع) دلهای دور را هم با خدا آشتی می دهد ، و از ذلت گناه می رهاند ، شور عظیم محرم دوست و دشمن را متحیر میکند ، راز بزرگ این شیدایی عجیب و شور و جنون در چیست ؟

منتقم خون خدا در راه است ، آماده باشیم!

عاشورای امسال هم شاید با غم بزرگ همیشگی به پایان برسد ، اما شیاطین اطمینان ندارند که تا عاشورای بعد فرصت داشته باشند ، شاید عاشورای آینده عاشورای قیام و انتقام باشد ، از این رو بدون شک با تمام توان به میدان خواهند آمد ، نشانه های تحقق وعده بزرگ الهی به خوبی آشکار شده است و اهریمنان آن را زودتر از دیگران دریافته اند ، فرصت زیادی برای دشمن وجود ندارد ، اگر دست روی دست بگذارند نابودیشان قطعی ست ، لذا  این بار با تمام توان به میدان  خواهند آمد ، چون چیزی برای از دست دادن ندارند ، این بار نقاب انداخته با چهره واقعی و وحشتناک خواهند آمد. اما در کشور امام زمان عج ، فتنه ها با ظواهری دینی و مذهبی و با فریبکاری بیشتری به پا خواهد خواست تا نور حق را خاموش کند و ازین روست که امتحان آخر بسیار دشوار خواهد بود .

یاران حق آماده باشید ، فتنه ای بسیار بزرگ در راه است ، فتنه آخر ، فتنه آستانه ظهور ، غربالهای شدید آخرالزمان ، غربالهایی که به فرموده ی امام علی(ع) برخی بزرگان هم در آن سقوط می کنند ، باید مهیا شد ، از همین طلوع محرم ، برای نبردی بزرگ و همچون یاران حسین(ع) لبخند برلب ، چرا که سرانجام این رویارویی عظیم بسیار شیرین است ، طلوع امام آخر…

عظیم ترین عاشورای تاریخ فرا رسیده است ، حسین زمان(عج) در راه است ، یاران حق همه مهیا و گوش بفرمان علمدار عصر ظهور .دعاکنیم آنان که علمدارعصر ظهور را گم کرده اند در این لحظات آخر در بیابان بلا نمانند و به سوی اردوگاه حق بیایند. و دعا کنیم دستان مبارک علمدار کربلا دستمان را بگیرد و به کاروان عاشورائیان برساند ، زیرا نبرد آخرین در راه است.

ترس و وحشت مدتیست در اردوگاه شیاطین آغاز شده است ، نه راه پس دارند و نه راه پیش ، دره نابودی در پیش دارند و ذوالفقار مهدی در پس ! جز آغاز تهاجمی بزرگ هیچ راهی برای آنها متصور نیست.

آخرین و بزرگترین فتنه بشر در راه است ، و پس از آن ، به لطف خدا آغاز دورن طلایی حیات بشر در کره زمین. حیاتی پاک و طیب که در آن همه انسانها طعم خوش عدالت و محبت الهی را خواهند چشید.

قدر عاشورا را بدانیم ، شاید منتقم خون حسین(عج) یاران خویش را در این روز عظیم برمی گزیند.

حكومت مهدوي امتداد قيام حضرت امام حسين(ع)

1- حضرت مهدي (عج) فرزند امام حسين و از تبار او

احاديث بسياري در نسب امام مهدي (عج) وارد شده که مشخص مي گردد ايشان قطعاً از نسل امام حسين (ع) و نهمين فرزند وي است . شيعه معتقد است که حضرت مهدي (عج) متولد شده ، نامش محمد  و کنيه اش ابا عبدالله و فرزند امام حسن عسگري و نهمين فرزند از نسل امام حسين (ع) است .

امام محمد باقر (ع) مي فرمايند « نه امام پس از حسين بن علي (ع) وجود دارند که نهمين آنها قائم شان خواهد بود» (1) رسول اکرم (ص) در آخرين روزهاي زندگي ، با دست مبارک به شانه امام حسين (ع) زد و خطاب به حضرت زهرا (س) فرمود : مهدي امت از نسل اوست دنيا سپري نمي شود جز اينکه مردي از اولاد حسين (ع) به پا خيزد و جهان را پر از عدل کند (2). در حالي که با دست مبارکشان به سوي امام حسن و امام حسين (ع) اشاره مي کرد ، فرمود مهدي امت از آنهاست (3). نظر به اينکه مادر امام باقر (ع) ، دختر امام حسن مجتبي (ع) است ، از اين رهگذر امامان بعدي حسني و حسيني هستند و حضرت مهدي (عج) نوه پسري امام حسين (ع) و نوه دختري امام حسن مجتبي (ع) است (4)

2- ياد امام حسين (ع) نخستين کلام حضرت مهدي (عج)

در کتاب هاي شيعه، در رواياتي چند به نخستين سخنان امام مهدي(عج) پس از ظهور اشاره شده است. از جمله محدث بزرگوار شيخ علي يزدي حائري(ره) روايتي را نقل مي کند که مي گويد: «زماني که حضرت مهدي(عج) ظهور مي کند، مابين رکن و مقام مي ايستد و پنج ندا مي دهد و در اين پنج ندا، خود را به جهانيان معرفي مي کند. حضرت ندا مي دهد: آگاه باشيد اي اهل عالم که منم شمشير انتقام گيرنده، بيدار باشيد اي اهل عالم که جد من حسين عليه السلام را تشنه کام کشتند، بيدار باشيد که جد من حسين عليه السلام را عريان روي خاک افکندند. آگاه باشيد اي اهل عالم جد من حسين را از روي کينه توزي پايمال کردند». حضرت در اين سخنان، از امام حسين (ع) سخن گفته و يکي از دلايل قيام خود راگرفتن انتقام خون امام حسين عليه السلام مي داند.

3- امام حسين (ع) اولين رجعت کننده بعد از ظهور حضرت مهدي (عج)

نخستين کسي که در جريان رجعت به دنيا باز ميگردد امام حسين (ع) است با 75 هزار تن (5)

امام حسين عليه السلام در روز عاشورا، از «رجعت » خود سخن گفته، مي فرمايد: «من اولين کسي خواهم بود که زمين شکافته مي شود و رجعت مي کنم » . (6)

امام صادق (ع) فرمود : اولين کسي که به دنيا باز ميگردد امام حسين (ع) و اصحاب با وفاي ايشان اند ، آنگاه يزيد و يارانش نيز برمي گردند . امام حسين (ع) همه آنها را مي کشد ، دقيقاً براي هر ضربتي يک ضربت مي زند . ( 7)

امام صادق (ع) در تفسير آيه « يوم ترجف الراجفه ، تتبعها الرادفه » (8) فرمود : منظور از« راجفه » امام حسين (ع) و منظور از « رادفه » حضرت علي (ع) است (9)

4- خونخواهي امام حسين (ع) توسط حضرت مهدي (عج)

خونخواهي ، طلب خون کسي را کردن و به تعبيري انتقام خوني است . امام حسين (ع) انسان ممتازي است که مظلوم کشته شده و تاکنون انتقام خون به ناحق ريخته وي گرفته نشده است . خداوند ، حضرت مهدي (عج) را که از فرزندان آن حضرت و وارث خون آن شهيد مظلوم است ، خون خواه حضرتش قرار داده و به وي قدرت و سلطنت عطا فرموده ، و او را « منصور » نام نهاده ، تا هنگامي که امر ظهور از طرف پروردگار امضاء شود ، با قوت و قدرت و تائيد خداوند قيام کند و همه جباران و ستمگران را طعمه شمشير سازد . در قرآن آمده است : « و من قتل مظلوماً فقد جعلنا لوليه سلطاناً فلا يسرف في القتل انه کان منصورا »(10) و آن کس که مظلوم کشته شده ، ما به ولي او حکومت داديم که در کشتن اسراف و زياده روي نکند ، که او از جانب ما منصور و مورد حمايت است . در « ينابيع الموده » در تفسير اين آيه مبارکه آمده است که اين آيه در باره امام حسين (ع) و حضرت مهدي (عج) نازل شده است . از امام محمد باقر (ع) روايت است که آن حضرت فرمود : حسين (ع) مظلوم کشته شد و ما اولياء و وارث خون او هستيم ، و قائم ما خون خواهي حسين (ع) خواهد کرد . پس هر کس که به کشتن آن حضرت راضي بوده است به قتل مي رساند تا آنجا که خواهند گفت : او در کشتار اسراف مي کند .(11)

و نقل شده است که آن حضرت فرمود : منظور از « و من قتل مظلوماً » حسين بن علي (ع) است که مظلوم کشته شد .... و سپس فرمود : واما منظور از اسراف در کشتار ، اين است که اشخاص ديگري غير از قاتل اصلي او کشته شود . و اما مقصود از « انه کان منصورا » اين است که حضرت قائم ، که ولي حقيقي حسين (ع) و مردي از دودمان رسول خدا (ص) است ، از دنيا نمي رود تا اينکه به پيروزي کامل برسد . (12)

مردي از تفسير آن آيه شريفه ( سوره اسراء آيه 33 ) از امام صادق (ع) سئوال کرد . حضرت فرمود : « منصور ، قائم آل محمد است که ولي خون حسين (ع) است و چون ظهور نمايد ، اقدام به خون خواهي حسين کند و دشمنا ن را بکشد و اگر همه اهل زمين را به قتل برساند اسراف نکرده است . و معناي « فلا يسرف في القتل » اين است که او هرگز به کاري که اسراف محسوب شود دست نمي آلايد . سپس فرمود : به خدا سوگند که حضرت قائم ، بازماندگان و ذراري کشندگان حضرت حسين (ع) را به واسطه کردار پدران و اجدادشان خواهد کشت . (13)

در کتاب « عيون الاخبار » از عبدالسلام بن صالح هروي روايت کرده است که گفت : به امام رضا (ع) عرض کردم که نظرتان در باره اين حديث که از امام صادق (ع) روايت شده است ، چه مي باشد ؟ حضرت فرمود : « درست است » گفتم : پس معناي اين آيه که مي فرمايد « و لا تزر وازره اخري »(14) ( هيچ کس بار گناه ديگري را به دوش نخواهد کشيد ) چه مي شود ؟ فرمود « خداوند در تمام گفتارهايش راست و درست فرموده است ، لکن فرزندان قاتلان حسين (ع) کساني هستند که از کردار پدرانشان راضي هستند و به آن افتخار مي کنند و هر کس که از کاري راضي باشد ، مثل آن است که آن را انجام داده است ، و اگر کسي در شرق عالم کشته شود و ديگري در غرب عالم ، به اين قتل راضي و خشنود باشد ، نزد خداي تعالي با قاتل شريک خواهد بود . از اين رو حضرت قائم(عج) آنها را به قتل مي رساند . (15)

5- « يا لثارات الحسين » شعار ياران مهدي (عج)

نداي خونخواهي امام حسين (ع) است . اين جمله ، شعار ياوران حسين (ع) و شعار فرشتگاني است که کنار قبر او تا ظهور امام زمان (عج) مي مانند . نيز شعار حضرت مهدي است ؛ هنگامي قيام براي انتقام خون شهداي کربلا . در قيام مختار هم اين شعار مطرح بود . (16)

6- فرشتگان ياور حسين (ع) از ياران حضرت مهدي (عج) خواهند بود

ابوجعفر محمد بن حسن طوسي از امام جعفر صادق (ع) روايت کرده است : که چون کار حسين (ع) به آنجا کشيد فرشتگان سوي خداوند عزو جل زاري کردند و گفتند : اي پروردگار آيا اين آزار را با حسين (ع) برگزيده تو و فرزند پيغمبرت مرتکب مي شوند ؟ امام فرمود : پس خداوند سايه قائم را براي ايشان برپاي داشت و گفت : به وسيله ايشان انتقام مي کشم از ستمکاران بر وي .

شيخ صدوق از ابان بن تغلب روايت کرده است از ابي عبدالله صادق (ع) که گفت : چهار هزار ملک به ياري حسين (ع) فرود آمدند آنان را اذن جنگ ندادند ، بازگشتند باز رخصت طلبيدند و فرود آمدند ديدند که حسين (ع) به شهادت رسيده است گفتند : پروردگارا ما را رخصت دادي فرود آئيم و او را ياري کنيم ولي او به شهادت رسيده است ؟ وحي رسيد که ملازم بارگاه او باشيد تا هنگام رجعت و بر او زاري کنيد و بر آنچه از دست شما رفت افسوس خوريد زيرا که اختصاص به او يافته ايد پس چهار هزار ملک که رئيس آنان فرشته اي است نامش منصور ، نزديک مرقد او بر او گريه و زاري مي کنند تا هنگام رجعت يار او باشند .

و در بعضي از احاديث است که هيچ زائري به زيارت نرود مگر آن فرشتگان به پيشواز او بروند و بيمار نگردد مگر عيادت او کنند و هيچ يک نميرد مگر بر جنازه او نماز گزارند و پس از مردن از خداوند براي او طلب استغفار و آمرزش کنند

7- زيارت ناحيه مقدسه ، خونگريه و سوگنامه نامه حضرت مهدي (عج) در مصائب امام حسين (ع)

زيارت ناحيه مقدسه خونگريه و سوگنامه حضرت مهدي (عج) و مرثيه بلند آن بزرگوار بر مصائب و رنج هاي جدش ابا عبدالله الحسين (ع) در عاشورا است . اين زيارت ترسيم و توصيف لحظه هاي شهادت امام حسين (ع) ، غربت و مظلوميت اهل بيت (ع) ، معتبرترين ، مستند ترين و بلندترين روضه ائي است که از زبان معصوم منتقم و خونخواه سيد الشهداء به ما رسيده است .

اين مرثيه از زبان کسي است که صحنه ها و لحظه هاي عاشورا ، هر روز مقابل نگاه اوست و او از پس پرده هاي اشک ، حنجره اي عطش زده در آزمندي خنجر قساوت و خيمه هائي در آستانه آتش و شيون را نظاره مي کند . زيارت ناحيه مقدسه ، گزارش عاشورا است گزارشي که در آن دقائق و صحنه هاي جزئي نيز توصيف شده است

8- زيارت عاشورا و ياد حضرت مهدي (عج)

زيارت عاشورا که از سوي امام محمد باقر عليه السلام به شيعيان و شيفتگان تعليم داده شده، مضامين والايي دارد. و در دو قسمت از آن ، از خونخواهي حسين (ع) در رکاب حضرت مهدي (عج) خبر مي دهد « ان يرزقني طلب ثارک مع امام منصور من اهل بيت محمد (ص) » و « ان يرزقني طلب ثاري امام هدي ظاهر ناطق بالحق منکم » مقصود از امام منصور، حضرت ولي عصر(عج) است. علت نامگذاري حضرت به منصور اين است که ايشان در طلب خون جدشان ياري مي شود. امام باقر عليه السلام در شرح آيه شريفه، «و من قُتل مظلوما» فرمودند: «مهدي(عج) منصور ناميده شد، همان طور که احمد به محمد صلي الله عليه و آله و عيسي به مسيح عليه السلام نام گذاري شده است».

مرحوم محدث نوري حکايت سيد رشتي را چنين نقل مي کند که حضرت مهدي (عج) به سيد دستور خواندن نافله ، زيارت جامعه و زيارت عاشورا را مي دهد و پس از آن مي فرمايد : شما چرا نافله نمي خوانيد ؟ نافله ، نافله، نافله ! شما چرا عاشورا نمي خوانيد ؟ عاشورا ، عاشورا، عاشورا ! شما چرا جامعه نمي خوانيد ؟ جامعه ، جامعه ، جامعه ! ( 17 )

9- گريه و سرخي آسمان در روز عاشورا و هنگام ظهور حضرت مهدي (عج)

پديدار شدن سرخي در آسمان و گسترش آن در آفاق آسمان از نشانه هاي ظهور حضرت مهدي ياد شده است (18) و اين از آثار و نشانه هاي خشم خدا بر زمينيان است که نظير آن در روز عاشورا پس از شهادت امام حسين (ع) پديدار شد . « ابوالعلاء » در اين مورد مي گويد : بر افق آسمان ، دو شاهد از خون مقدس علي (ع) و فرزندش موجود است . (19) در روايتي آمده است : قائم قيام نمي کند ، جز هنگامي که چشم دنيا در آورده شود و سرخي آسمان پديد آيد که آنها اشکهاي خونبار حاملان عرش است که براي مردم زمين از چشم آسمان مي بارد .(20)

زراره از حضرت صادق (ع) روايت مي کند : آن حضرت فرمود : آسمان بر حسين (ع) چهل روز خون گريست و زمين چهل روز گريه کرد به اينکه سياه و تاريک شد و خورشيد چهل روز گريست و سرخ گشت و فرشتگان چهل روز گريستند و ....(21)

شيخ ابوالقاسم جعفر بن قولويه به استناد از ابي عبدالله (ع) روايت کرده که : هشام بن عبدالملک از خلفاي بني اميه سوي پدر من (امام محمد باقر ع ) فرستاد و او را به شام برد و از ايشان سئوال کرد که آن شبي که حضرت علي (ع) کشته شد مردمي که در آن شهر نبودند چگونه آگاه شدند بر قتل وي و به چه نشان دانستند ؟ ( بلاد دور از کوفه پيش از آنکه چاپار و پيک بتواند خبر رساند ) امام محمد باقر (ع) فرمود : چون آن شب که امير المومنين حضرت علي (ع) شهيد شد هيچ سنگ از زمين برنداشتند مگر زير آن خون تازه بود و آن شب که حسين بن علي (ع) شهيد شد همان علامت پديدار گشت . (22)

شيخ ابوالقاسم جعفر بن قولويه قمي از زهروي روايت کرده است که : چون حسين بن علي (ع) کشته شد سنگي در بيت المقدس نماند مگر زير آن خون سرخ تازه يافتند . (23)

10- خاک سپاري حضرت مهدي (عج) توسط امام حسين (ع) با هفت تکبير

امام صادق (ع) مي فرمايند : « چون معرفت و ايمان حضرت مهدي (عج) در دلهاي مردم استقرار يافت مرگ حضرت حجت (عج) فرا مي رسد . پس حضرت امام حسين (ع) متولي غسل و کفن و حنوط و دفن ايشان خواهد شد و هرگز غير از وصي ، وصي را تجهيز و آماده خاک سپاري نمي کند » (24)

با هفت تکبير بر جنازه حضرت علي (ع) نماز خواندند ، و و اين عمل پس از ايشان ، فقط بر جنازه حضرت مهدي (عج) جايز است . امير المومنين (ع) بر امام حسن (ع) وصيت کرد که « پس ازکفن و حنوط و بردن تا موضع قبر شريف ، بر من نماز کن و هفت تکبير بگو . بدان که اين عمل براي احدي غير از من ، حلال نيست ، مگر بر حضرت قائم (عج) که اسم او مهدي و از فرزندان برادر تو ، حسين است » (25)

11- عاشورا روز ظهور حضرت مهدي (عج)

امام باقر (ع) مي فرمايند : « گويا قائم را مي بينم که روز عاشورا ، روز شنبه ، بين رکن و مقام ايستاده و جبرائيل پيش روي او ندا مي کند . (26)

امام صادق عليه السلام نيز فرمود: « قائم در شب بيست وسوم ماه رمضان به نامش ندا مي شود و در روز عاشورا، روزي که حسين بن علي در آن کشته شد، قيام خواهد کرد» (27)

• روز عاشورا و ياد کردن حضرت مهدي (عج )

امام باقر عليه السلام مي فرمايد: يکديگر را در روز عاشورا اين گونه تعزيت دهيد:

« خداوند اجر ما و شما را در مصيبت حسين عليه السلام بزرگ گرداند و ما و شما را، از کساني قرار دهد که به همراه ولي اش، امام مهدي از آل محمد عليهم السلام، طلب خون آن حضرت کرده، به خون خواهي او برخيزيم » . (28)

• روز عاشورا و عزاداري حضرت مهدي (عج) براي امام حسين (ع)

خود حضرت مهدي (ع) نيز در زنده نگه داشتن ياد عاشورا مي کوشد ، گواه آن داستان علامه بحر العلوم است که با آن کهولت سن و موقعيت علمي و اجتماعي ، در صف سينه زنان امام حسين (ع) با وضعيتي خاص ظاهر مي شود . و وقتي از او مي پرسند چرا چنين عزاداري مي کنيد ؟ مي فرمايد : با رسيدن به دسته سوگواران چشمم به امام عصر حضرت مهدي (عج) افتاد و ديدم آن حضرت با سر و پاي برهنه در ميان انبوه عزاداران ، در سوگ پدرش امام حسين (ع) با چشماني اشک بار به سر و سينه مي زند ؛ به همين جهت قرار از کفم رفت و چنين به سوگواري پرداختم . (29)

12 - حسين عليه السلام در کلام حضرت مهدي (عج) در دعاهاي ندبه و ناحيه مقدسه

در دعاي ندبه آمده است: «اين الطالب بدم المقتول بکربلا».

يکي از دعاهاي بسيار مهم و با ارزش، دعاي ندبه است که عاشقان حضرت مهدي(عج) هر صبح جمعه دور هم گرد آمده و با خواندن آن، با حضرت تجديدعهد و پيمان مي کنند. بخش عمده و چشم گير اين دعا، پناه بردن به حضرت مهدي(عج) و تأسف از غيبت و دردمندي، از فراق آن بزرگوار است. بخش هايي از اين دعا هم به جد بزرگوار امام زمان(عج) سالار شهيدان مربوط مي شود. ندبه کنندگان مهدي(عج)، منتظران منتقم آل محمدند تا تقاص خون به ناحق ريخته شده فرزند فاطمه عليهاالسلام را بگيرد و موجب شادي رسول خدا صلي الله عليه و آله شود. صبح جمعه و دعاي سوزان ندبه، در فراق امام زمان(عج) و ياد سيدالشهدا عليه السلام است و چه بسا همين ياد امام حسين عليه السلام ، اثري ژرف در صدق و صفاي دعاکننده بر جاي نهد.

و در زيارت منسوب به ناحيه مقدسه آمده است: « اگر روزگار وقت زندگي مرا از تو [اي حسين] به تأخير انداخت و ياري و نصرت تو در كربلا در روز عاشورا نصيب من نشد، اينك من هر آينه صبح و شام به ياد مصيبتهاي تو ندبه مي‏كنم و به جاي اشك بر تو خون گريه مي‏كنم... »

13- کوفه، پايگاه مشترک امام حسين (ع) و حضرت مهدي (عج)

امام حسين عليه السلام از مکه به سمت کوفه رفت پايگاهي که زماني مقر حکومت اميرمؤمنان بود و حضرت مهدي عليه السلام از مکه به سوي کوفه خواهد رفت و مقر حکومت خود را در کوفه قرار خواهد داد ، يعني، راه نيمه سيدالشهدا عليه السلام را به پايان خواهد رساند . (30)

14- پيشگوئي نسبت به شهادت امام حسين (ع) و غيبت و ظهور حضرت مهدي (عج)

نسبت به شهادت امام حسين عليه السلام ( 31 )و غيبت و ظهور حضرت مهدي (عج) پيشگوئي شده است (32)

به دو نمونه از پيشگوئي در باره شهادت امام حسين (ع) اشاره مي شود .

به سند متصل از شيخ مفيد در ارشاد از ام سلمه گفت : رسول خدا شبي از نزد ما بيرون رفت و غيبت او طول کشيد آنگاه بيامد ژوليده موي و گرد آلود و مشت او بسته ، گفتم يا رسول الله چه مي شود که تو را گرد آلود و ژوليده موي مي بينم ؟ فرمود : در اين وقت شبانه مرا به موضعي از عراق بردند که آن را کربلا گويند و در آنجا کشتارگاه حسين فرزندم و جماعتي از فرزندان و اهل بيت مرا به من نشان دادند و از خونهاي آنها برداشتم و اکنون در دست من است و دست بگشود و فرمود : اين را بگير و نگاه دار . پس بگرفتم ديدم چيزي مانند خاک اما سرخ است و آن را در شيشه ائي نهادم و سر آن را بستم و نگاه داشتم . ام سلمه گفت : اي رسول خدا از خدا بخواه اين شر را از او دفع کند . گفت از خداي خواستم اما به من وحي فرمود که : « او را درجه اي است به سبب شهادت که هيچ يک از آفريدگان به آن نمي رسد و او را شيعه اي است که شفاعت مي کند و شفاعت آنها پذيرفته مي شود و مهدي از فرزندان حسين است پس خوشا کسي که از دوستان حسين و شيعه اوست ايشانند والله فائزين در روز قيامت» چون حسين به جانب عراق بيرون شد شيشه را بيرون مي آوردم هر روز و شب مي بوئيدم و به آن نگاه مي کردم و مي گريستم براي مصيبت آن حضرت ، پس چون روز دهم محرم شد و آن روزي است که حسين کشته شد آن را اول روز بيرون آوردم چنان بود که بود و چون آخر روز بيرون آوردم ناگهان ديدم خوني تازه سرخ است و در خانه خود فرياد زدم و بگريستم و اندوه خويش پوشيده داشتم مبادا دشمنان در مدينه بشنوند و در شادماني نمودن شتاب کنند پس آن روز را در خاطر خود نگه مي داشتم تا خبر مرگ آن حضرت را آوردند و حقيقت آشکار شد . (33)

سعد بن عبدالله قمي مي گويد : به امام عصر (عج) عرض کردم : اي فرزند رسول خدا ! تاويل آيه « کهيعص » چيست ؟ فرمود : اين حروف از اخبار غيبي است که خداوند زکريا را از آن مطلع کرده ، و بعد از آن ، داستان را به حضرت محمد (ص) باز گفته است ... داستان از اين قرار است که زکريا از پروردگارش درخواست کرد که « اسماء خمسه طيبه » را به وي بياموزد خداوند جبرائيل را به سوي او فرو فرستاد و آن اسماء را به او تعليم داد ، زکريا چون نام هاي محمد ، علي ، فاطمه و حسن را ياد مي کرد اندوهش برطرف مي شد و گرفتاريش از بين مي رفت و چون حسين (ع) را ياد مي کرد ، بغض و غصه ، گلويش را مي گرفت و مي گريست و مبهوت مي شد . روزي گفت بار الها ! چرا وقتي آن چهار نفر را ياد مي کنم ، آرامش مي يابم و اندوهم برطرف مي شود ؛ اما وقتي حسين را ياد مي کنم اشکم جاري مي شود و ناله ام بلند مي گردد ؟ خداوند او را از اين داستان آگاه کرد و فرمود : « کهيعص » « کاف » اسم کربلا و « ها» رمز هلاکت عترت طاهره است و « ياء » نام يزيد ظالم برحسين (ع) و « عين » اشاره به عطش و « صاد » نشان صبر اوست .

زکريا وقتي اين مطلب را شنيد غمگين شد و تا سه روز از عبادتگاهش بيرون نيامد ، و به کسي اجازه نداد که نزد او بيايد . گريه و ناله سر داد و چنين نوحه کرد : بار الها از مصيبتي که براي فرزند بهترين خلايق خود ، تقدير کرده اي دردمندم . خدايا آيا اين مصيبت را بر آستانه او نازل مي کني ؟ آيا جامه اين مصيبت را بر تن علي و فاطمه مي پوشاني ؟ بعد از آن گفت : بار الها ، فرزندي به من عطا کن تا در پيري چشمم به او روشن شود و او را وارث و وصي من قرار بده ، آنگاه مرا دردمند او گردان ؛ همچنان که حبيبت محمد (ص) را دردمند فرزندش گرداندي .

خداوند يحيي را به او بخشيد و او را دردمند وي ساخت و دوره حمل يحيي شش ماه بود و مدت حمل امام حسين (ع) نيز شش ماه بود . قاتل يحيي ، ولد الزنا بود و قاتل امام حسين (ع) نيز ولد الزنا بود آسمان نگريست مگر برآن دو . (34)

15- نقش زنان در هر دو قيام امام حسين (ع) و حضرت مهدي (عج)

نقش زنان، در هيچ حرکتي از حرکت هاي اسلامي و شيعي - از صدر اسلام تاکنون - به اهميت و برجستگي نقش زن در قيام «عاشورا» نبوده است . «عاشورا» تنها صحنه اي است که در آن «زن » ، در متن قرارداد و نه حاشيه و نقش زن شيعي در آن، پررنگ و پرحضور است و شايد يکي از رمزهاي جاودانگي آن همين باشد . نقش «زينب » ، اين شيرزن دريا دل کربلا و همسر و دختران امام حسين عليه السلام - به عنوان پيام آوران واقعه عاشورا ، از جايگاه خاصي برخوردار است

مرحوم حاج شيخ ملاسلطان علي تبريزي - که از جمله عابدان و زاهدان بود - در عالم رؤيا خدمت امام زمان عليه السلام رسيد و عرض کرد: آيا اين که فرموديد: «فلاندبنک صباحا و مساء و لابکين لک بدل الدموع دما» صحيح است؟ فرمود: آري، صحيح است .

عرض کردم: آن کدام مصيبت است که به جاي اشک، خون گريه مي کرديد؟ آيا مصيبت حضرت علي اکبر است؟ حضرت فرمود: اگر علي اکبر هم بود، در اين مصيبت خون مي گريست . - آيا مصيبت حضرت عباس است؟ - اگر عباس هم بود، در اين مصيبت خون مي گريست . - آيا مصيبت حضرت سيدالشهدا عليه السلام است؟ - اگر سيدالشهدا عليه السلام هم بود، در اين مصيبت خون مي گريست . - پس کدام مصيبت است؟ فرمودند : مصيبت اسيري زينب . (35) به همين خاطر است که فرموده اند : کربلا در کربلا مي ماند اگر زينب نبود .

16- سازش ناپذيري امام حسين (ع) و حضرت مهدي (عج)

امام حسين عليه السلام در رد درخواست يزيد بر بيعت، با قاطعيت مي گويد: «مثلي لايبايع مثله » ; (36) حضرت مهدي عليه السلام نيز با هيچ کس سر سازش ندارد . امام باقر و صادق عليهما السلام مي فرمايند: «ليس شانه الا السيف; او فقط شمشير را مي شناسد» (37) ، «يقتل اعداء الله حتي يرضي الله; دشمنان خدا را مي کشد تا خدا راضي گردد» . (38)

17- طلب ياري امام حسين (ع) و حضرت مهدي (عج)

فرياد استنصار و طلب ياري حسين عليه السلام، هنوز هم از رواق تاريخ به گوش مي رسد: «هل من ناصر ينصرني هل من ذاب يذب عن حرم رسول الله » .

فرياد استنصار مهدي عليه السلام، نيز همواره بلند است . آيا کسي هست که مهدي آل محمد را ياري کند؟ آيا کسي هست عشق مرا در دل ها زنده کند؟ و انسان هاي بريده از مرا، با من پيوند زند؟

مي گويند با شنيدن فرياد «هل من ناصر حسيني » ، گهواره علي اصغر تکان خورد! آيا با شنيدن «هل من ناصر مهدوي » نيز، دلي هست که بلرزد و با امامش عهد و پيماني ببندد و به کمک او برخيزد؟ آن هم در اين عصر وانفسا؟ !

«او در روز ظهور خود به ديوار کعبه تکيه داده بانگ بر مي دارد: «اي مردم! ما از خداوند ياري مي جوييم . هر که مي خواهد ما را اجابت کند . . . از شما مي خواهم که به حق خدا و به حق رسول خدا و به حق خودم بر شما - که حق قرابت رسول الله (ص) مي باشد - ما را کمک کنيد و کساني را که به ما ظلم مي کنند، از ما بازداريد که ما را ترسانده و بر ما ظلم کرده اند . از شهر و فرزندانمان جدا کرده، بر ما ستم روا داشتند و شوريدند . اهل باطل حقمان را گرفته، بر ما افترا بستند خدا را درباره ما در نظر آوريد! ما را تنها نگذاشته، خوارمان نکنيد . ياريمان کنيد که خداوند شما را ياري مي کند» . (39)

- علاوه بر موارد مذکور در القاب « ثارالله » « وتر الموتور» و « طريد الشريد » هر دو شريکند ( 40)

- با فضيلت ترين اعمال شب ولادت حضرت مهدي (عج) زيارت امام حسين (ع) مي باشد (41)

- شب قدر که شب امام زمان (عج) مي باشد و ملائکه و روح بر او وارد مي شوند و تقدير و مقدرات يک سال را نزد ولي مطلق مي آورند يکي از اعمال آن زيارت امام حسين (ع) مي باشد (42)

يا رب الحسين ، بحق الحسين ، اشف صدر الحسين ، بظهور الحجه (عج)